آنچه در همه ی این روسای ضلالت و فساد بالفعل است، در هر کدام از ما که خدا ما که خدا معصومش نکند و خدا او را حفظ نکند، بالقوه است؛ و الا، آیا می توان گفت آنها از جهنم آمده اند و ما از بهشت؟ همه چیز ممکن است، غیر از کسی که در مرتبه ی اول از شرّ خودش به خدا پناه ببرد و در مرتبه ی بعد، از شر سایر اشرار.

نهج البلاغه برای شیعه بلکه برای هر کس که غیر معاند باشد، کتاب با عظمت و بزرگی است و ما باید در اثر کثرت مراجعه و مباحثه، آن را حفظ کنیم و برای فهم آن احتیاج به عربیّت و بلاغت داریم. اگر بفهمیم قرآن چیست، نهج البلاغه و صحیفه ی سجادیه را می فهمیم، وگرنه کسانی که می گویند قرآن را می فهمیم و نهج البلاغه را نمی فهمیم، دروغ می گویند، زیرا مطالب بسیار دقیق در قرآن بسیار است که جز افراد نادر آن را نمی دانند.

همه ی رذایل از ضعف در شناخت خداوند سرچشمه می گیرد و آنها به وسیله ی انس با انس گیرنده ی انس گیرندگان در عبادت، دفع و رفع می شوند. اگر انسان بداند که خداوند متعال در همه ی حالات و زمان ها از هر خوبی خوب تر است، از انس با حق تعالی جدا نخواهد شد.

در تعبدیات، کوه کندن از ما نخواسته اند، سخت ترینش نماز شب خواندن است که در حقیقت تغییر وقت خواب است نه اصل بی خوابی، بلکه نیم ساعت زودتر بخواب تا نیم ساعت زودتر بیدار شوی، آیا می ترسی اگر بیدار شوی دیگر خوابت نبرد و بمیری؟ اگر خواب بمانی در خواب هم ممکن است بمیری.

به غیر از حافظیت خدا، به هیچ چیز نباید اعتماد داشت. همه چیز در دست خداست. در روایت است که «لا حول و لا قوه الا بالله» یعنی هیچ رو گرداندنی از گناهان نیست مگر با حفظ و نگهداری خود خدا و هیچ نیرویی بر طاعت و عبادت خدا نداریم، مگر به کمک و یاری خداوند.

بدان که هر چیزی از عمل تو تابع نماز توست. بر شما باد به محافظت بر نماز های پنج گانه در اولین وقت های آنها و بر شما باد و روی نمودن و توجه تام به سوی خدای تعالی. همین نماز را که ما با تهدید به چوب و تازیانه و عقوبت جهنمی شدن در صورت ترک آن، انجام می دهیم؛ آقایان می فرمایند: «از همه چیز لذیذتر است» نماز جامی است الذّ لذایذ که چنین خمری خوش گوار در عالم وجود نیست

آیا برای این بی سر و سامانی خود، برنامه و وقت مشخص کرده ایم؟ آیا تصمیم گرفته ایم که روزی دیگر گناه نکنیم یا این که همین وضع را می خواهیم ادامه دهیم؟ اگر نمی خواهیم این وضع ادامه داشته باشد، برای آن وقتی تعیین کنیم، یک ماه، شش ماه، یک یا چند سال، خلاصه اگر بخواهیم تا زنده ایم این گناه کردن را ادامه دهیم، خطرناک است، پس حداقل حدی برای گناه مان تعیین کنیم.